miércoles, 3 de septiembre de 2014

Na noite/ Por la noche





NA NOITE 

Cansada de vixiar a máscara, a muller 
senta ao final do día fronte do espello. 
Unha a unha vai quitando as engurras, 
as liñas amargas que cercan a boca,  
eleva as pálpebras, limpa cun pano 
húmido as canas, levanta os peitos, 
sacude do corpo os quilos de máis.  

Logo deitase na cama, a chorar.  
Pregúntase por que non vai arrolala 
a súa nai. É tan nova, está tan espida 
e ten tanto, tanto frío. 


POR LA NOCHE 

Cansada de vigilar la máscara, la mujer 
se sienta al final del día frente al espejo. 
Una a una va quitando las arrugas, 
las líneas amargas que cercan la boca, 
eleva los párpados, limpia con un paño 
húmedo las canas, levanta los pechos, 
sacude del cuerpo los kilos de más. 

Luego se acuesta en la cama, a llorar. 
Se pregunta por qué no viene a acunarla 
su madre. Es tan joven, está tan desnuda 

y tiene tanto, tanto frío. 

Begoña Paz

No hay comentarios: